Το κοινοτιστικό εγχείρηµα του Φλαµουρίου

Αντιγράφουμε από την Ευτοπία ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το κοινοτιστικό εγχείρηµα του Φλαµουρίου.

Πάνε 11 µήνες τώρα που δύο κτίρια του δασαρχείου Λαγκαδά Θεσσαλονίκης στο δάσος Φλαµουρίου τελούν υπό κατάληψη. Στόχος των συµµετεχόντων σ’ αυτό το εγχείρηµα ήταν η δηµιουργία µιας µικρής βιώσιµης κολεκτίβας.

Ο χώρος είναι ιδανικός, µε πλούσια βλάστηση, νερά, ξέφωτα για καλλιέργεια και σχετικά αποµονωµένος. Τα δύο κτίρια του δασαρχείου ήταν εγκαταλελειµµένα και σε κακή κατάσταση, ωστόσο κατέστη δυνατή η επισκευή του ενός, ούτως ώστε να είναι κατοικήσιµο για το χειµώνα. Οι συµµετέχοντες στο εγχείρηµα είχαν να αντιµετωπίσουν ένα σύνολο πρακτικών προβληµάτων, αφού ο χώρος ήθελε αρκετή δουλειά για να γίνει βιώσιµος. Για την υδροδότησή τους κατασκεύασαν παροχή από κοντινό ποτάµι. Το χειµώνα δεν είχαν ρεύµα, πριν από λίγο καιρό όµως εγκατέστησαν φωτοβολταϊκά που παρέχουν σε πρώτη φάση τη δυνατότητα για ηλεκτροδότηση κάποιων βασικών αναγκών. Το περασµένο καλοκαίρι, οπότε και ξεκίνησε η κατάληψη, τα µέλη αυτής της µικρής κολεκτίβας ασχολήθηκαν, πέρα από τις δουλειές για την αναστήλωση του χώρου και την προετοιµασία για το χειµώνα, µε τις καλλιέργειες. Για αυτό ξεχέρσωσαν και καλλιέργησαν µια ικανή έκταση για να θρέψει αυτούς, ενώ έβαλαν και χειµωνιάτικο µπαξέ. Για την καλύτερη προετοιµασία των φετινών καλλιεργειών έφτιαξαν ένα θερµοκήπιο-φυτώριο στο οποίο προετοιµάζουν τα φυτά. Επίσης, χρησιµοποιούν κοµπόστ µε τα οργανικά τους απορρίµµατα για την προετοιµασία του εδάφους. Ακόµη, έφτιαξαν ένα κοτέτσι που τους παρέχει αυγά. Όλα αυτά προορίζονται για χρήση από την κολεκτίβα και όχι για πώληση, αν και δεν αποκλείεται η εµπορική εκµετάλλευση κάποιων αγαθών στο µέλλον, προκειµένου το εγχείρηµα να είναι απολύτως αυτάρκες. Στην προσπάθειά τους αυτή συνέδραµε και ένας αριθµός συντρόφων και φίλων µε προσωπική δουλειά.

Οι καταληψίες του Φλαµουρίου δεν αποσκοπούν να «ζήσουν την ουτοπία τους», δεν είναι νοσταλγοί των κοινοβίων περασµένων δεκαετιών, δεν είναι πρωτογονιστές που αρνούνται την οποιαδήποτε σχέση µε τον τεχνολογικό δυτικό πολιτισµό. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν και τολµούν µε πείσµα και συνέπεια να κάνουν πράξη την ελευθεριακή κοινότητα. Αποπειρώνται ένα πολιτικό εγχείρηµα στις δύσκολες συνθήκες του βαρύ χειµώνα στο βουνό, ένα πολιτικό εγχείρηµα που δείχνει πώς µπορούν να γίνουν τα λόγια πράξη, και γι’ αυτό έχουν ήδη αρχίσει προσπάθειες ανοίγµατος σε ενδιαφερόµενους, όπως και στην τοπική κοινωνία. Γι’ αυτό, οργάνωσαν ένα διήµερο εκδηλώσεων στις 9 και 10 Μαΐου, όπου µεταξύ άλλων έγιναν µεταφυτεύσεις, δηµιουργία σπορείων και συζήτηση για την καλλιέργεια και την αυτάρκεια. Επίσης, κυκλοφόρησαν ένα έντυπο, που φέρει τον τίτλο «Στα Όρηα», στο οποίο εκτός των άλλων ξεκαθαρίζουν τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτό το τόλµηµα και κάνουν ένα µικρό απολογισµό για τον ένα περίπου χρόνο που βρίσκονται εκεί: «Μπορεί να µην καταφέραµε να δαµάσουµε το χρόνο, ούτε να γίνουµε περισσότεροι αλλά είµαστε εδώ και συνεχίζουµε. Γνωρίζουµε πολύ καλά ότι ένα ανοιχτό εγχείρηµα που βασίζεται στον πειραµατισµό υπόκειται σε διαρκείς αλλαγές ως προς τη µορφή και τους στόχους. Όταν όµως έχεις βουτήξει στο άγνωστο και µάλιστα συνειδητά, εµπιστεύεσαι τη ροή και συνεχίζεις να κολυµπάς…».

Η µικρή κολλεκτίβα του Φλαµουρίου αποτελεί ένα τολµηρό εγχείρηµα το οποίο δείχνει ότι υπάρχουν κάποιοι που αποφασίζουν να αφήσουν τις αέναες πολιτικές συζητήσεις για τις κοινότητες του µέλλοντος και να δοκιµάσουν στην πράξη ένα µέρος απ’ αυτά που οραµατιζόµαστε: την αυτοδιαχείριση, την αυτενέργεια, την αυτάρκεια, την αντι-ιεραρχική οργάνωση µιας κοινότητας. Σε προσπάθειες σαν αυτές δεν οφείλουµε απλώς να είµαστε αλληλέγγυοι, αλλά και συνοδοιπόροι.

Σταύρος Καραγεωργάκης